Op 13 februari 2025 gingen tussen de 60.000 en 100.000 mensen in Brussel de straat op om kritiek te uiten op het akkoord dat de nieuwe Belgische federale regering heeft bereikt. Deze regering wil de sociale uitkeringen de komende maanden met ongekend geweld aanvallen op de meest kwetsbaren. Ter gelegenheid hiervan organiseerde een gemeenschappelijk vakbondsfront een grote nationale dag van demonstraties ter verdediging van de openbare diensten en de koopkracht.
Vragen: was er iemand op deze demonstratie bezorgd over de immorele uitbuiting van andere dieren? Is er iemand aanwezig om hun kreten van lijden en kwelling te laten horen? Is er iemand hier die zich intellectueel en fysiek verzet tegen de institutionele structuren van de speciesistische ideologie? Is er iemand die de ontologische link legt tussen het kapitalisme en de uitbuiting van het precaire , waarvan andere dieren ongetwijfeld het symbool en de meest objectieve concrete incarnatie zijn?
Helaas, niemand! Er was iets van afwezigheid in de processie– een enorme afwezigheid, een beschamende afwezigheid. De andere dieren bestaan niet. Ze zijn geslaagd om niet te hebben bestaan. Ze moeten onzichtbaar worden gemaakt om de martelingen en uitroeiingen waaraan ze worden onderworpen te verbergen. De andere dieren, hoewel verreweg het talrijkst, waren niet uitgenodigd of vertegenwoordigd en hadden geen recht van spreken. Hun lot is om in stilte te lijden en te sterven, ver van de afschuwelijke en beschaamde blikken op hun gezichten.
De LIA heeft een systemische kijk op speciesisme en beschouwt anti-speciesisme als een politieke strijd.
Speciesisme is een ideologie die voortkomt uit een systeem van onderdrukking gebaseerd op institutionele structuren (cultureel, politiek en economisch) die de uitbuiting van andere dieren toestaan. Antispeciesisme is daarom een politieke strijd die alleen resultaten kan opleveren door de onderdrukkingsstructuren aan te vallen die aanleiding geven tot de ideologie van het speciesisme. Het is daarom noodzakelijkerwijs in de democratische, publieke en politieke arena dat de inzet wordt bepaald.
Antispeciesisme is structureel gebaseerd op solidariteit en veroordeelt alle vormen van discriminatie en onderdrukking. Het legt de historische en materialistische link tussen al deze vormen, omdat de uitbuiting van sommigen (andere dieren) het oneindig overdraagbare model is van de uitbuiting van anderen (sociale strijd). Het is omdat een systeem zichzelf toestaat om op grote schaal bewuste wezens te doden, dat anderen vervolgens op grote schaal uitgebuit en vernederd kunnen worden.
Mijn hartelijkefelicitaties aan de tientallen burgers die het aandurfden om de politieke stem van andere dieren en anti-speciesisme uit te dragen in deze eindeloze menigte die een zeker aantal onderdrukkers van andere dieren moet hebben bevat. De boodschap van de L.I.A. was heel duidelijk: de link leggen tussen onderdrukkingen, omdat de uitbuiting van sommigen (andere dieren) het oneindig overdraagbare model is van de uitbuiting van anderen (sociale strijd).
Volgens een beproefde methode organiseerde de L.I.A. daarom een statische tegendemonstratie met als doel de nationale demonstratie op zijn kop te zetten. Hier zijn enkele voorbeelden van de slogans die de activisten gebruikten: “Voor dieren zijn alle regeringen fascistisch”; “Ecologie zonder veganisme = ecofascisme”; “Socialisme zonder veganisme = uitbuiting”; “Dierenstrijd = sociale strijd = convergentie van strijd”; “Wij zijn dieren in solidariteit met andere dieren!
Snel omringd door duizenden mensen aan alle kanten, onbeweeglijk in het midden van de menigte, zwaaiden de L.I.A.-militanten met hun anti-speciesistische leuzen in de vergeten gezichten van de onderdrukten. Vuurwerk dat voor onze voeten werd gegooid, interactie, zichtbaarheid en foto’s die werden genomen, maximale maatschappelijke impact.
We lieten de burgermaatschappij zien dat speciesisme een van de meest absolute morele tekortkomingen van de menselijke soort is en dat het moreel niet te rechtvaardigen is.
Het is met ontroering dat de andere dieren en de L.I.A. de burgers bedanken die de plaats van de andere dieren in de menigte innamen, ondanks de wind, de kou, de woede, het enorme lawaai, de gemakkelijke spot maar ook de gebaren van solidariteit. Ze waren prachtig, groot, bestand tegen stress en waardig voor wat een mens kan bereiken die zijn lef blootgeeft omwille van het leven en de universele rechten van andere levende wezens.
De andere dieren en een groot deel van de burgermaatschappij keken naar ons en dankzij jullie waren ze in staat om tegen zichzelf te zeggen dat speciesisme een schandalige vorm van uitbuiting is en dat misschien ooit een ander beleid ervoor zal zorgen dat alle wezens met gevoel het recht hebben om te bloeien en om ons licht, onze idealen, ons verdriet en onze vreugde te delen.